پنج شنبه 87/5/31
تعصب
هیچی نگرفتیم هیچی
ولی نه یه برنز گرفتیم!!!!!!!!!!!!هورا
ولی بازم نه مگه برنز ما با برنز افغانستان فرقی میکنه به نظر من که نه برنز برنزه...
از بچگی ام و به طور دقیق از وقتی که فهمیدم ورزش چیه عادت بدی پیدا کردم عادتی که بعضی وقتها به خاطرش خودم رو سرزنش می کنم
عادتی که خیلی ها داشتند و خیلی ها دارند و خیلی ها خواهند داشت عادتی که اگر یک مسئول از ورزش ایران داشت ما این چنین عمل نمی کردیم حداقل دو برنز می گرفتیم و
از افغانستان بالاتر می ایستادیم
آره درسته تعصب
به جز فوتبال و بسکتبال به ورزش دیگه ای علاقه ندارم ولی هروقت یک ورزشکار یا یک تیم از ایران در یک مسابقه ی بین المللی شرکت می کنه برای قهرمانی اونا دعا می کنم چون اسم ایران در میانه.
منم مثل جوانهای خارجی که اهل ورزش هستند دوست دارم تیم های ملی بهترین نتیجه را بگیرند و من احساس غرور کنم وقتی آقای رضازاده تو المپیک وزنه می زد طوری احساس غرور می کردم که انگار خودم دارم وزنه می زنم و العان قراره طلا رو به بدهند
وقتی آقای دایی با ضربه سر گل می زد یا وقتی آقای کریمی دریبل های زیبایی می زد آنقدر خوشحال می شدم که انگار خودم این کار ها رو می کنم
